Dziś usłyszałam takie zdanie: „Magda, masz piękne życie”. Od razu miałam na to swoją odpowiedź „Nie sądzę”, ale ugryzłam się w język i tylko się uśmiechnęłam. A może wzruszyłam? Bo ja ostatnio w szkole wdzięczności ciągle powtarzam klasę.  Mam jednak nadzieję, że nadejdzie dzień i w końcu zdam egzamin dojrzałości. A wtedy odpowiem z dumą „a wiesz, mam! Sama się nie mogę nadziwiċ, jakie ono jest piękne”.  Na zdjęciu Freska. Piesek mojej siostry Kasi. Lubimy się i czasem spędzamy ze sobą miłe chwile. I to jest w sumie… piękne 😉 

Gdyby istniał Targ Uczuć i Emocji, co tydzień w sobotę wybierałabym się tam z wielką torbą.  Na liście zakupów na pierwszym miejscu – Dystans. Przebieram, wybieram, szukam dojrzałego. Biorę siedem kilo, na każdy dzień. Będę łykać po jedzeniu.  Potem kupuję pięć kilo Cierpliwości. “Może być ciut więcej?” – pyta Pan sprzedawca, zerkając na wagę. Uśmiecham się i przytakuję – wiem, że się nie zmarnuje.  Jeszcze dwa kilo Troski o Siebie, Radości z Drobiazgów i Wdzięczności za Każdy Dzień. „Po ile Empatia”? – pytam zaaferowanej sprzedawczyni. Droga, ale biorę. Jest bezcenna. Dokładam kolejne dwa kilo do Uczuć i Emocji. A potem poszłabym z (pełnymi) torbami. 

Magda, czym jest dla Ciebie muzyka? Luksusem, na który – na szczęście – mnie stać. To piękny akompaniament do mojego życia, bo zawsze – w różnych chwilach, dobrych i złych, zwyczajnych i niezwyczajnych – coś mi tam w sercu, duszy, głowie i uszach grało. Zawsze. Gdyby nie muzyka…? Myślę, że każdy poniedziałek byłby końcem świata, a podróże autem nie sprawiałyby mi tyle frajdy. Nie wiedziałabym też, że kocham ciszę. I że można mieć w sobie tak czułe miejsca, które tylko dźwięki są w stanie poruszyć. Co daje Ci słuchanie muzyki? Pomaga mi się zatrzymać, być uważną, skupioną na tu i teraz. Koi Magdalenkowe nerwy, jest plastrem na rany i melisą…